شکارگاه

نقش شکارگاه فرش چیست؟

نقش فرش شکارگاه ، یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین نقشه فرش های ایرانی است. این نقشه اشاره ی مستقیم بر سنت شکار دارد. بارزترین ویژگی نقش شکارگاه وجود حیواناتی مانند آهو ،گوزن و یا حتی حیوانات وحشی است. وجود نقوش انسان هایی در حال شکار و سربازان سوار بر اسب با تیر و کمان و شمشیر و… نیز یکی دیگر از ویژگی های نقوش شکارگاه است.
تنوع در نقش شکارگاه بسیار زیاد است و ممکن است صحنه ی شکار در کوه،جنگل یا حتی بوته زار باشد.در ادامه به زمینه ی پیدایش این نقش در هنر ایران می پردازیم.

نقش شکارگاه فرش در دوره ی هخامنشیان

نخستین نشانه های “ نقش فرش شکارگاه ” مربوط به طرح های تخت جمشید در دوران هخامنشیان می شود.
هخامنشیان “مزداپرست” یا “زرتشتی” بودند و در دین زرتشت رزق و روزی از ارزش و اهمیت والایی برخوردار است.
در نتیجه ” شکار” یک امر مهم و باغ های پر رزق ، پرگل و سرسبز که بهترین مکان برای شکار بودند مکان هایی مقدس به شمار می رفتند.
برخی روایات هم حاکی از الهام گرفتن این طرح از یکی از باغ های فردوس هست.به این دلیل طرح هایی از باغ ها پر گل و بته که در آن صحنه ی شکار طراحی شده بود شروع به پدیدار شدن روی آثار هنری و سنگ تراشی ها کرد.

نقش شکارگاه فرش در دوره ی ساسانیان تا حمله ی اعراب

نقش شکارگاه تا پیش از اسلام،یعنی تا پایان دوران حکومت ساسانیان رایج بوده و در آثار هنری متفاوتی از جمله ظروف سیمین و زرین (ظروفی از جنس نقره و طلا) نقش بسته است.
اما با حمله ی اعراب و ورود دین اسلام به ایران، هنر ایران در دوره ی گذار قرار گرفت و با توجه به اعتقادات دینی آن زمان ،استفاده از نقوش تصویری و جاندارن بسیار کاهش یافت اما با گذشت زمان نقش شکارگاه بار دیگر جایگاه محبوب خود را در هنر ایران زمین بازپس گرفت.