تاریخچه گبه

گبه یکی از قدیمی ترین زیراندازها می باشد که آن را با نام قالیچه خرسک نیز می شناسند.جنس گبه از قالی بوده و نوع دستبافت آن معمولا توسط عشایر قشقایی و لر بافته میشود.

گبه برای استفاده در مکان های پررفت و آمد خانه همچون آشپزخانه و اتاق خواب گزینه ی بسیار مناسبی است.

گبه ها پرز بلند و نرم هستند که دلیل این نرمی پودهای بیشتری است که در آنها به کار گرفته می شود.

در ابتدا گبه ها کاملا ساده بوده و هیچ طرح و نقشی در آنها دیده نمی شده است ولی کم کم بافندگان که این گبه ها را برای مصرف شخصی خود استفاده می کرده اند،از محیط اطراف خود الهام گرفته و حتی در بعضی از نقش ها می توان آرزوهای آنها را دید که بر روی گبه خود می بافته اند.طرح هایی مانند چادر که به معنای سرپناهی ثابت بوده و یا انسان که به معنای خانواده بوده است.

در قدیم گبه ها به صورت خودرنگ بوده اند و فقط شامل سه رنگ مشکی و سفید و خاکستری بوده اند.خود رنگ بودن گبه بدین معنی است که پشم گوسفندان بدون هیچگونه رنگی استفاده می شده است که بعدها بافندگان کم کم از رنگ های گیاهی و طبیعی برای نقش هایشان استفاده کردند و بهتر توانستند محیط اطراف و آرزوهای خود را به تصویر بکشند. به مرور زمان برای سرعت بخشیدن به کار، رنگ های شیمیایی جایگزین رنگ های طبیعی شدند و به جای پشم ریسی دستی از دستگاه های ریسندگی استفاده شد. ماشین های بافندگی به میان آمدند و طرح های زیبا و جدید جایگزین طرح های ساده و تخیلی بافندگان گبه ها شد. بعضی ها گبه را نوعی فرش فانتزی می دانند که این موضوع اشتباه بوده و فرش فانتزی و گبه از یک نوع نمی باشند و شاید بتوان گفت که طرح های جدید و زیبای گبه ها که ممکن است به بعضی از فرش های فانتزی شبیه باشد باعث این ذهنیت در بعضی از مردم شده باشد.