گبه انواعی از زیرانداز میباشد و همچون فرش بافی ارزش هنری بسیاری نیز دارد بطوریکه امروزه در همه جای دنیا طرفداران بیشماری را به خود جلب کرده. برخی از محققان دلیل نامگذاری این قالیچه با عنوان گبه را ضخیم بودن و کاربرد آن در حفاظت نسبت به عوامل مختلفی چون سرما میدانند. میتوان گفت تاریخچه پیدایش و تولید گبه به زمان انسان‌های اولیه برمیگردد چراکه آنها در ابتدا از پوست حیوانات مختلف به عنوان زیرانداز خود استفاده می‌کردند و به مرور زمان و با کسب تجارب توانستند از پشم حیوانات اهلی نخستین زیراندازهای تار و پودی را تولید کنند که یکی از آنها گبه میباشد.
در اوایل گبه‌ها ساده و بدون نقش بافته می‌شدند. بافندگان اغلب از محیط و طبیعت اطراف الهام می‌گرفتند و طرح های ذهنی خود را روی گبه‌ها به کار می‌گرفتند. چون بافنده آن را برای نیاز و مصرف شخصی خود تولید می‌کرده در بافت آن از ایده‌های ذهنی اش بهره می‌گرفته و گاهی آرزوهایش را بر روی گبه به نمایش می‌گذاشته است. مانند نقش چادر که شاید به معنای داشتن سرپناهی ثابت بوده یا نقش انسان به عنوان خانواده و نقش‌های دیگری که هر یک نماد خاص خود را داشته‌است. گبه دستبافته‌ای با اصالت است و نقوشی که در بافت آن به کار رفته است آن را از سایر دستبافته‌ها متمایز می‌کند. اغلب طرح‌های گبه ملهم از طبیعت اطراف بافندگان و بر اساس ذهنیت آنها بوده‌است اما امروزه طرح ها به روز تر و جدید تر شده و با روش های جدیدتری هم بافت میشوند.
گبه پرزهای بلندی دارد و در بافت آن شمار پود بیشتری به کار می‌رود که تأثیر چشمگیری بر نرمی گبه می‌گذارد. تعداد پود برخی از گبه‌ها گاهی از سه تا هشت پود در هر رج و بلندی پرزها گاهی تا یک سانتی متر هم میرسد.
نوع بافت و مشخصات
از تفاوتهای اصلی گبه با فرش یا قالی را میتوان در عواملی دانست چون سایز ، بلندی پرزها که بعضا به یک سانتیمتر هم میرسد ، شمار پود بیشتری که در آنها به کار می‌رود که البته خود عاملی برای نرم بودن گبه ها نیز محسوب میشود.
خوشبختانه یکی از عواملی که سبب شده گبه ها را بتوان در انواع مختلف طرح و نقش یافت ، نقش پردازی سنتی و ذهنی بافندگان آن است چراکه در بافت این نوع از زیر انداز ها هیچ گونه نقشه ای وجود ندارد و هر بافنده ای هرآنچه در ذهن خود دارد را به مرحله اجرا در می آورد به همین علت با جرات میتوان گفت اگر میلیون‌ها گبه را در کنار هم قرار دهید باز هم محال است در بین آنها دو گبه با مشخصاتی کاملا یکسان پیدا کنید همین نکته نیز از دیگر مشخصه های با ارزش هنری این کالا میباشد.
طرز نگهداری گبه و گلیم:
گبه هم نوعی فرش است و در رابطه با نگهداری و یا خرید آن باید به صورتی رفتار شود که با سایر فرش ها رفتار می شود.
1.انواع فرش‌ها را بايد به صورت لوله‌اي جمع كرد. بدترين نوع جمع كردن يك فرش، تا كردن‌اش است؛ هر چند با اين روش جاي كمتري را اشغال كند. با اين روش – يعني لوله كردن – احتمال شكستن فرش خيلي كم مي‌شود.
2.اگر گرد و غبار و خاك مدت زيادي زير و داخل ريشه‌هاي فرش بماند و تميز نشود، فرش را سفت مي‌كند و باعث شكسته شدن آن مي‌شود.
3.با وجود جاروبرقي در زندگي‌هاي امروزي، ديگر خيلي كم مشكل بيدخوردگي براي انواع فرش به‌وجود مي‌آيد اما اگر قرار است براي مدتي گليم، گبه، زيلو و… را در كمد يا گوشه‌خانه نگه داريد، براي جلوگيري از بيدخوردگي، حتما لابه‌لاي آن نفتالين يا تنباكو بگذاريد.
گليم‌هاي بزرگ و گبه‌ها را اگر با شامپو فرش بشوييد، هم سالم مي مانند و هم خوب تميز مي‌شوند اما گليم‌هاي ظريف و هنري و كوچك را بهتر است با شامپو آن هم با دست بشوييد و اگر مي‌خواهيد آن را در ماشين لباسشويي بيندازيد، يادتان باشد كه همراه لباس‌هاي دكمه‌دار و زيپ‌دار، داخل ماشين نيندازيدشان و در ضمن، از پودرهاي رختشويي هم استفاده نكنيد بلكه به جايش از مايع شوينده مخصوص لباس‌هاي رنگي استفاده كنيد؛ ضمنا حرارت آب هم بالا نباشد؛ يعني زير 30 درجه باشد.
اگر الياف گليم داراي رنگ طبيعي باشد، در مقابل تابش مستقيم آفتاب چندان آسيبي نمي‌بيند اما اليافي كه با رنگ شيميايي رنگ شده – به‌خصوص اگر نامرغوب هم باشد– خيلي سريع در مقابل تابش مستقيم آفتاب رنگ پريده مي‌شود.
